Besti helvítis bjórinn gerir kraftaverk.

Er enn að bíða eftir svari við fyrirspurn minni um "Besta deildin". Bætti nú við að blómabændur fullyrða að blómin þeirra geri kraftaverk. Nýasta auglýsingin sem hljómar ekki vel í mín eyru er: "Helvítis kokkarnir". Það má virðist allt í dag til að fanga athygli. Svona gæti nútíma auglýsing hljómað: "Helvítis besti bjórinn gerir kraftaverk" eða Besti bjórinn gerir helvítis kraftaverk. Neytendastofa hefur svo mikið að gera að ég verð víst bara að bíða og bíða og bíða...

"BESTA DEILDIN"

Ég sendi Neytendastofu erindi þar sem ég sætti mig ekki við að KSÍ kalli eina deild innan sinna vébanda "BESTA DEILDIN". Eru þá t.d. aðrar deildir næst besta og þriðja besta deildin og svo koll af kolli. Matthildur Sveinsdóttir svarað mér fyrir hönd Neytendastofu og segir þar meðal annars: Það liggur ekki bann við að nota efsta stig lýsingarorðs heldur er gerð krafa um að geta sannað að þær fullyrðingar sem fram koma í auglýsingum. Í framkvæmd hefur verið gerð strangari krafa til sðnnunar eftir því sem fyllyrðingarnar eru meira afgerandi og því eru oftar dæmi um að sönnun takist ekki þegar notast er við efsta stig. Svo endar svarið að þessari fyrirspurn minni verður tekin til skoðunar þegar röðin kemur að henni og hún ekki tekin fram fyrir önnur mál sem til meðferðar eru hjá stofnuninni. Þá höfum við það. Getur KSÍ sannað það að efsta deildin í knattspyrnu sé "BESTA DEILDIN" Hvað segja t.d. HSÍ og KKÍ um það og allar hinar deildirnar innan ÍSÍ og ÍSÍ sjálft?

Margt skrýtið í kýrhausnum!

Auglýsing hjá Norðurál sagði að það vantaði fræðslustjóra og starfið hentaði öllum kynjum. Veit vel að ég er eldri borgari en kynin voru bara tvö hér áðurfyrr!!

Svo eru það blómabændur sem auglýsa að blómin þeirra geri kraftaverk. Nei, og aftur nei. Þau gera engin kraftaverk en þau geta glatt fólk. (Jesús gerði kraftaverk var sagt hér í denn).

Besta deildin! Bannað er að nota orðið BESTA í auglýsingum (nema bæjarins bestur fengu undanþágu) en nú er heil deild í knattspyrnu sögð sú besta. Er þá handboltadeildin sú næst besta og körfuboltadeild sú þriðja besta og svo koll að kolli. Hvaða rugl er þetta!

Bríó auglýsir alvöru bjór! Og Egils Gull eitthvað svipað. Bjórauglýsingar eru bannaðar hélt ég þó svo ég sé ekki endilega sammála því.

Og að lokum ekki benda lögreglu á hugsanlegan brotamann ef hann er ekki með hvítt skinn. Því þá ert þú væntanlega rasisti!!

Sögur af sjálfum mér nr. 6

VESTURVER (MORGUNBLAÐSHÖLLIN) Þegar ég var krakki var Vesturver nánast nafli alheimsins. Ég tengdist Vesturveri þannig: Bókabúð Lárusar Blöndal en Lárus var bróðir pabba. Hljóðfæraverslun Sigríðar Helgadóttir en Sigríður var systir mömmu. ABC sjoppan hana rak Kolbeinn sem var giftur Obbu frænku minni. Og til að kóróna allt þetta þá var húsvörðurinn Guðmundur Blöndal frændi minn. Pabbi var á þessum tíma mikið að vinni í HSH og þar kynntust þeir Svavar Gests. og urðu síðar félagr í Lionklúbbnum Ægi en það er önnur saga. En Svavar fékk pabba að semja texta fyrir sig t.d. Bellu símamær og Hulda spann ásamt eitthvað 20 til 30 aðra. Hápunkturinn í Vesturveri var um jólin. Þá komu skemmtikraftar og sýndu í stóra glugganum á annari hæð. Þá var Austurstræti fullt af fólki og náði fjöldinn alveg upp að Bankastræti. Ég var svo heppinn að fá að vera inn og sá þegar jólasveinarnir voru að gera sig klára en mest var ég hrifinn af Baldri og Konna en pabbi samdi nokkra texta fyrir þá félaga þó svo hann sé bara skráður fyrir einu lagi. Eftir sýningu sína fór Baldur niður í kjallaran með Konna sinn og lagði hann í tösku og skrapp svo eitthvað frá. Þarna var ég einn með Konna og starði á hann. Við Konni bara tveir saman! Fyrir utan Vesturver var Hjálpræðisherinn með söfnunar kassa og líka að selja Herópið og gekk þeim vel. Að lokum má geta þess að Ringelberg var með blómabúðina Rósina og herrafatabúð í kjallarnum. 

Sögur af sjálfum mér nr. 5

Nú er það Silli og Valdi í Aðalstræti: Silli og Valdi voru nánast alsráðandi á matvörumarkaðinum á þessum tíma. Bara KRON var með fleiri verslanir en þeir. Sigurjón hét verslunarstjórinn í Aðalstræti þar sem ég vann. Það sem gerði Aðalstrætisbúðina sérstaka var að þar var vörulager fyrir allar hinar búðirnar. Var aðal lagerinn í svokölluðum "Fjalaketti". Það var oft mjög spaugilegt að finna ákveðnar v0rur þarna en bara Sigurjón vissi hvar hinar og þessar vörur voru geymdar. "Þú bara skríður yfir kaffibaunapokana og þar bak við finnur þú.." Já, það passaði þar var varan sem ég átti að ná í svo dæmi sé tekið. Í Aðalstrætisbúðinni vann líka Logi sem síðar var verslunarstjóri hjá Silla og Valda á Laugavegi og stofnaði svo Verslunina Vínberið. Áttum við síðar eftir að hafa mikil viðskipti saman og svo skemmtilega vildi til að við vorum í sömu ferð til Rússlands árið 2016. Blessuð sé minning hans. Í Aðalstrætisbúðinni komu oft rónar að versla. Þetta voru hinir ágætustu menn og aldrei þurftum við að hafa áhyggjur að þeir stælu. Voru yfirleitt bara að kaupa kardimommudropa og Póló drykk. Eitt sinn var ég að labba rúntinn á laugardagskvöldi í Austurstræti og þá er kallað á mig úr skúmaskoti. Þar var Kristján róni sá ágæti maður og bað mig um síkarettu sem ég átti ekki. Reykir þú ekki spurði hann mig? Jú, ég reyki pípu sagði ég. Þá dró hann upp þá stæðstu pípu sem ég hef séð og bað hann mig um píputóbak sem hann fékk en hálfur pakkinn fór þarna en geði ekki mikið til því Kristján var mikill sómamaður og aldrei með nein læti. Læt þetta duga en af nóg er að taka.

Sögur af sjálfum mér. Nr. 4.

Næsti staður er Versl. Esja Kjalarnesi. Þegar ég vann þar var eigandinn Magnús Leopoldsson. Ég byrjaði sem bensínafgreiðslumaður og átti líka að hjálpa til í sjoppunni. Ekki leið á löngu þar til Magnús fól mér fleiri verkefni. Það fór svo að ég var byrjaður að gera allt sem þurfti að gera t.d. vörumóttöku, fylla upp í hillur og tala nú  ekki um að saga kjötskrokka. Það kenndi Magnús mér og lagði ofuráherslu á að fara varlega, sem ég og gerði. Síðar var ég byrjaður að gera upp og fela peningana á ákveðnum stað. Fannst mér mjög vænt um þetta mikla traust sem Magnús sýndi mér og brást ég aldrei því trausti. En svo þegar ég er hættur að vinna þarna kemur upp þetta leiðindamál þar sem Magnús er bendlaður við svokallaða Geirfinnsmál. Þar sem ég hafði kynnst Magnúsi vel, var ég alveg sannfærður um að hann gæti aldrei verið sekur um svo ljótan glæp sem hann var ásakaður um því meiri öðlingi hafði ég bara ekki kynnst. Lenti ég oft í hávaða rifrildi við fólk sem sagði að hann væri sekur. Nú vita allir hvernig það mál fór þ.e.a.s. aðkoma Magnúsar var enginn. 

Næsti staður verður Silli og Valdi í Aðalstræti.

sögur af sjálfum mér nr. 3

Sólarferð: Fyrir allmörgum árum fórum við hjónin í sólarlandaferð til Portúgals. Þetta var vinsæl ferð og mjög margmenn. Þarna voru meðal annars þrír Hornfirðingar ásamt mökum. Þeir voru þá nýbúnir að vera á humarveiðum og virtust eiga nóg af peningum enda áttu þeir sér einkunnarorð: Peningar skipta ekki máli. Þeir voru mjög áberandi í þessari ferð og langar mig að segja frá skemmtilegri golfferð en nóg er af taka. Farastjórar í þessari ferð voru tveir. Annar þeirra lagði fyrirspurn meðal farþega hvort áhugi væri á golfferð en sjö til átta þyrfti til að geta farið í þessa ferð. Ég spilaði golf á þessum árum og skráði mig ásamt sjö öðrum svo það var ákveðið að slá til. Hornfirðingarnir komust svo að þessu of seint þannig að ekki var hægt að bóka þá. En peningar skipta ekki máli, sögðu þeir, og við ætlum í þessa golfferð á okkar eigin vegum. Farastjórinn pantaði tvo leigubíla fyrir okkur en Hornfirðingarnir tóku leigubíl á undan okkur. Þegar við komum út á golfsvæðið voru Hornfirðingarnir búnir að taka golfbíl að láni. En enginn þeirra hafði spilað golf áður og enginn áhugi að byrja á því þarna. Golfbíllinn var gerður fyrir tvo farþega en Hornfirðingarnir höfðu borgað vel aukalega til þess að fá að vera þrír í bílnum. Svo byrjuðum við að leika golf og þegar einhver okkar sló boltann út fyrir braut komu þeir á fleygiferð á bílnum til að leita að boltanum. Svo gerðist það að þeir hurfu. Hvað er nú í gangi hugsuðum við. En það leið nú ekki á löngu þar til þeir komu til okkar og með bílinn fullan af Vodka í kók. "Gjörið svo vel og fáið ykkur," sögðu þeir. En undirtektir voru dræmar að fá sér Vodka og kók snemma morguns. "Allt í lagi sögðu þeir. "Þá er bara meira fyrir okkur. Svo hófst rallý-akstur þeirra. Þetta getur ekki endað vel hugsuðum við. Það kom líka á daginn. Þeir hvolfdu bílnum og allt Vodkað í kók fór út um víðan völl. Þeir hlógu vel og lengi að þessu, reistu bílinn bara við og svo var brunað í golfskálann til að kaupa meira Vodka í kók. Nú fór að síga á seinni hlutann hjá okkur en þá sáum við að eftirlitsbíll golfvallarins kom á fleygiferð með blikkandi ljós í áttina að golfbíl Hornfirðingana. Jæja, hugsuðum við, nú ætla þeir að taka golfbílinn af Hornfirðingunum. En  nei, þeir voru að koma með eldsneyti á bílinn. "Já, auðvita," sögðum við. "Þeir vilja ekki að svona góðir viðskiptavinir verði stopp. Þegar þarna var komið sögu voru þeir án efa búnir að fara fimm eða sex sinnum í golfskálann til að fylla vel á sig! Þegar við komum svo í golfskálann eftir skemmtilegan dag voru Hornfirðingarnir búnir að panta "hlaðborð" fyrir okkur. Eftir að vera búnir að borða þá var okkur sagt að það gæti tekið um það bil klukkutíma að fá leigubíl. En viti menn. Ekkert vandamál fyrir Hornfirðingana. Þeir vissu af þessu og létu leigubílstjórann, sem ók þeim um morguninn, bara að bíða eftir sér allan daginn. Þið munið: Peningar skipta ekki máli. 

Sögur af sjálfum mér nr. 2

Í þá góðu gömlu daga: Þegar ég var 16 ára keypti ég mér Hondu skellinöðru. Tilgangurinn með kaupunum var meðal annars að geta sótt vinnu á Geithálsi þar sem ég hafði fengið sumarstarf. Geitháls var á þessum árum afskaplega vinsæll staður og mikið sóttur af fólki á öllum aldri. Geitháls var um það bil fimm mínútu keyrsla frá Rauðavatni. Unnið var þar á þrem vöktum en Geitháls var opinn allan sólarhringinn sem gerði hann alveg einstakan á þeim árum því það voru ekki margir staðir opnir allan sólahringinn. Á þessum tíma var malarvegur að Geithálsi sem var stundum mjög holóttur en engu að síður var mjög vinsælt að fara í bíltúr alla leið á Geitháls og fá sér t.d. pulsu og kók. Mesta fjörið var þó að vinna á nóttinni og þó sérstaklega um helgar. Stundum var það mikið fjölmenni og mikið grín og gaman. Þá fannst manni lang skemmtilegast í vinnunni. Stundum komu "kaggar" af Keflavíkurflugvelli. Voru þar hermenn og íslenskar stelpur með þeim. Ég man hvað mér fannst skrítið að sjá þessa þeldökku menn. Sumar stelpurnar huldu andlit sín svo ekki væri hægt að þekkja þær. Þessir hermenn voru alltaf afskaplega skemmtilegir og kurteisir og versluðu yfirleitt mjög mikið. Ég man ennþá þegar einn þeirra gaf mér bjór sem var fyrsti bjórinn sem ég eignaðist. Eina nóttina renndi bíll í hlað oog bílstjórinn bað mig að "fylla hann" sem og ég gerði. Þegar hann fór út úr bílnum til að borga sá ég að hann var dálítið "valtur" en ég var ekkert að spá í það enda nóg að gera. Svo ók hann brott en um það bil hálftíma síðar komu lögreglubílar og sjúkrabíll á fullri ferð farm hjá Geithálsi. Einn lögreglubíllinn stoppaði og út úr honum steig lögreglumaður og spurði mig hvort ákveðinn bíll hefði komið við og tekið bensín. Ég játti því og lögreglumaðurinn sagði að ég mætti aldrei afgreiða bensín mönnum sem væru undir áhrifum áfengis. Hafði þá þessi ökumaður endað ökuferðina út í skurði ekki svo langt frá Geithálsi. Mesta fjörið var þó þegar hestamenn komu á nóttinni um helgar. Þá vildi fólk fá að fara á bak. Ef stelpurnar voru í pilsum var þeim (pilsunum) bara kippt upp og svo var farið á bak. Hestamennirnir pössuð alltaf vel upp á að ekki hlytist slys af enda teymdu þeir hestana undir fólkinu, en þeim leiddist þetta nú ekki. Var þarna mikið grín og glens og pelar af öllu tagi teygaðir. Aldrei minnist ég þess að lögreglan þyrfti að hafa afskipti af fólki þarna, hvorki að degi né nóttu. 

Sögur af sjálfum mér!

Datt í hug að setja inn af og til sögur af sjálfum mér. Hér kemur sú fyrsta og heitir: Að brjóta ísinn: Ég fór í söluferðir út á land í fjöldamörg ár að selja sælgæti og ýmislegt annað. Var þá með vörurnar í bílnum og seldi beit út bílnum. Lenti ég í ýmsu skemmtilegu og oftar en ekki óvæntu. Þessi saga gerðist þegar ég var að selja fyrir austan fjall fyrir mjög mörgum árum. Ég gekki inn í sjoppuna sem var þarna langt frá mannabyggð en vinsæll áningarstaður. Eigandinn var nú ekki þekktur fyrir að brosa mikið en var samt kurteis. Ég notaði þá aðferð að byrja á að nefna vinsælustu vörunar mína og svo koll af kolli. Í þetta skiptið gekk ekkert að eiga við karlinn sem sagði bara: Nei, nei og svo kom bara meira nei og var ég orðinn dálítið pirraður á honum en lét það að sjálfsögðu ekki í ljós. Datt mér þá í hug að bjóða honum "Prins Polo" en það var hálfgerður þjóðarréttur Íslendinga á þessum tíma. Ha, sagði karlinn: Ert þú með "Prins Polo"?? Alveg steingáttaður. Nei nei sagði ég, en mig langaði bara að fá eitt já frá þér. Við þetta svar þá sprakk karlinn af hlátri. Ég vissi ekki að hann gæti hlegið en þarna grét hann af hlátri og byrjaði að kaupa af mér vörur. Held ég að ég hafi aldrei selt honum eins mikið og þarna. 

Dásamleg Aðventuferð með Ferðaskrifstofu Eldri Borgara.

Við hjónin fórum í Aðventuferð til Köben með Ferðaskrifstofu Eldri Borgara þann 12 desember til 15 des. Var það aukaferð vegna mikillra vinsælda. Það er of langt mál að fara yfir alla atburðina en í stuttu máli var gönguferð með Ástu Stefánsdóttur um slóðir Fjölnismanna og líka farið í Jónshús þar sem Halla Benediktsdóttir fór yfir sögu húsins. Fengum mikinn fróðleik frá þessum frábærum leiðsögukonum. Svo var sigling þar sem jazztónlist var leikinn af The Scandinvian Rhythm Boys á milli þess að fararstjórinn Sigurður K. Kolbeinsson rakti það sem fyrir augu bar. Ógleymanleg ferð og vel skipulögð og ekki skemmdi það fyrir að Guðni Ágústsson var með í þessari ferð og fór mikinn eins og honum einum er lagið. Allt stóðst 100% hjá  Ferðaskrifstofa Eldri Borgara.