Gamlar vísur nr. 15

170. Eftir Sigurð Breiðfjörð.

Biðin þytur rúnar hafna

reiðin flytir skeiðunum,

skeiðin brytur brúir skafla

á breiðum hvítings heiðunum.

171. Lausavísa.

Fjáðu lýðir król á hól

hól þar færri bera,

kváðu viðis sólar sól,

sólin skærri vera.

172. Eftir Þorst. Erlingsson.

Sljettu bæði og forni hjá

heldur Græðir anda

meðan hæðir allar á

aftanklæðum standa.

173. Vísa þessi er eftir Júlíonnu skáldkonu.

Að fara á skíðum, styttir stund

stúlka fríða spenna mund,

sigla um víði hrína-hund

hesti ríða sljetta grund.

174. Eftir Ólaf nokkurn Bergsson.

Þó að Páli bresti brá

bili Grím að skrifa

og Þorsteinn líka falli frá

ferhendurnar lifa.

175. Eftir Sigurð (...?) Helgason.

Á svo háum aldri sá jeg fáa,

firða stirða fáum ljá,

fella að velli sráin blá.

176. Eftir Símon Dalaskáld.

Gesti hresti,grand ei bresta náði

mesti og besti maður var

mestu og flestu listir bar. 

177. Eftir Sigurð Breiðfjörð.

Á haukum lóna leiðanna

lítur (níta) megni,

skaut á trjónum skeiðanna

skalf í tónum reiðanna.

178. Lausavísur.

Brag jeg laga lýðum hríð

við ljóðin fljóðin una,

fagran slag nú bíðum bíð

bjóði móðu funa.

179. Fljóast brjóta fá jeg má

fræða ræðu kvæða,

njótur spjóta nái fá

næði og gæði hæða.

180. Eggja branda þund á það

þundarbranda eggja,

leggja banda ekru að 

ekrur batna leggja.

181. Versa þessa linnir ljóð

lýður kvæði þiggi,

hressi blessi fríðu fljóð

fríður hæða tyggi.

182. Gletti andi hulin hátt

hljóðum móðum endi,

sljettubandin þulin þrátt

þjóðum góðunn sendi.

183. Dettur ljettur háttur hjer,

hræðist fræðist lyndi,

rjettur settur máttur mjer,

mæðist græðist yndi. 

184. Þórður orðin herðir hörð

hirðir sverða glaður,

stirða mærða gerði gjörð

girðir korða hraður.

185. Tveir góðir hagyrðingar Ari Sæmundsson og Olafur Briem voru saman þá segir Ari .

Þarna er staupið settu sopan

sem á fanna þinna grunn,

Olafur svarar strax.

Farna! raupið rjettan ropan

renna fann jeg inn í munn. 

------------------

Komið í kvöld. Meira síðar og stuttar!!!

 

Gamlar vísur nr. 14.

Nú er góður tími að setja inn nokkrar vísur. 

155. Vísa þessi er eignuð sera Jóni Þorlákssyni sem var prestur í Selárdal.

Grundar dóma hvergi hann

hallar rjettu máli,

stundar sóma aldrei ann

illu pretta táli.

156. Eftir Sig. Breiðfjörð.

Lifnar hagur nú á ný,

mjer er bragur spunninn,

hlýr og fagur austri í

upp er dagur runninn.

157. Gísli nokkur á Skörðum kveður svo:

Jeg mun svelgja eins og var,

öls og fjelga kaupum.

Þó skinhelgir hræsnarar

hafi velgju á staupum.

158. Páll Ólafsson kveður svo.

Sunnan vindar fjöllum frá

fönnum hrinda síðar,

grænum lindum girðir þá,

grundin, lindar, hlíðar.

159. Eftir sama.

Folin ungur fetar ljett,

fjallabungur, grundir,

fen og sprungur fór á sprett

fjöllin sungu undir.

160. Eftir sama.

Hleypur geyst á alt hvað er,

vindur reist að framan,

þjóta neistar þar og hjer

þetta veistu er gaman.

161. Úr "rinnu".(rímu)

Valla sallar vargur sá

valla galla bar hann,

falla spjallið fræða má

fallegur allur var hann.

161. (Aftur, svona er það bara innskot frá mér). Gömul vísa.

Gosi fór að gera vísu,

í gasalegu drykkju masi.

Gosi týndi einni ýsu

í asalegu heimsku þrasi.

162. Eftir Sigurð Breiðfjörð.

Fjell í valinn elli alin

æða græða klæðir svæði

svella kvalir hrelli halinn

hræðis næði en glæðist mæði. 

163. Eftir sama.

Örvar hellast ógnir hrella

iður vella blóðlitaðar

svellin skella fólk og fella

feigð um velli köstum raðar.

164. Árni Böðvarsson skáld á Ökrum kvað:

Háttur ljettur, þáttur þjettur

þeygi rjettur fer,

máttur settur, dráttur dettur,

dregin sljettur er.

165.

Oft er æði í annríki,

oft er kvæði gleðjandi

oft er ræði í útvari

oft er næði þreitandi.

166. Eftir eitthvern Hallgrím Jonsson læknir.

Hún gat sjéð af hundsfylli

hún gat ljéð eitt rúmbæli,

hún var svona hress við vég

hún var kona rausnaleg.

167. Þessi er eftir Hannes Bjarnason prest í Ríp.

Sú var fríðust drósa drós,

dyggð og tryggðum vafin,

sannnefnd viðis ljósa ljós,

landsins priði hrós og rós.

168. Gömul vísa. Bólu Hjálmar.

Sumir völvu sanna spá

sumir fölvir hnigna þá,

sumir mölva sverðin blá

sumir bölva en höggin fá.

169. Ort um mann er hjet Skalli sem hafði exi með skalla í hendi að vopni.

Heggur Skalli í harðan skalla

hann brá skalla viður,

otaði skalla undir skalla

og í því skall hann niður.

-----------------------

Held svo áfram síðar. Slatti eftir. 

 

 

 

 

 

 

 

Gamlar vísur nr. 13

Jæja þá ætla ég að halda áfram með þessar gömlu vísur sem ég fann í dánabúi föðurs míns:

138. Kristján Jónsson kveður þannig:

Sælt er að elska og elska heitt

af ungri silkihlíð.

En hvað fær framar af sjár leitt

armæðu, böl og stríð.

139. Lausavísur:

Sela dala bála bil

baldur vildi skjala.

Vjela skal við ála yl

aldrei hildi fala.

140.

Þvingar angur hringaheið

hungrið stranga spennir

syngur anga löngum leið 

lungun ganga í henni.

141.

Mörgum manni bjargar björg,

björgin hressir alla.

Eru að sækja björg í björg

björgulegt er valla.

142.

Sumarling og sumarþrá

sumar vakna lætur,

sumar í auga sumar í brá

sumar við hjartarætur.

143. Maður var á ferð undir fjallinu "Strútur" sem er nálægt Kalmannstungu.

Lyngs við byng á grænni grund

glyngra og syng við stútin

þvinga jeg styngan hófa hrund

hringin í kringum "Stúrinn"

144.

Vondra róg ei varast má

varúð þó menn beiti,

mörg er Gróa málug á

mannorðsþjófa Leiti.

145.

Veröld fláa sýnir sig,

sú mjer spáir hörðu,

flestöll stráin stinga mig

stór og smá á jörðu.

146.

Þorri bjó oss þröngan skó

þennan snjóa vetur

en hún góa ætlar þó

að oss róa betur.

147.

Nú er hlátur nývakinn

nú er grátur tregur

nú er jeg kátur nafni minn

nú er jeg mátulegur.

148.

Svona vil jeg sjá hana,

svona horfa á hana

fríða vil jeg fá hana

hjá föðurnum sem á hana.

149. 

Þú ert Manga þægileg

þar um ganga sögur,

æ mig langar að eiga þig,

eikin spangafögur.

150. Bragaháttur stuðlafall.

Oddur blauði óttast rauðan dauðan

hann er versta um hauður gauð,

hann er mesta skauð í nauð.

151.

Fyr skal randa rjóðum brandur granda

en að fjandinn flái sá

fái sanda brái gná.

Bragaháttur stikluvik.

152.

Hjalla fyllir fenna dý

falla vill ei kári,

valla grillir Ennið í

alla hrellir menn við því.

153. Bragaháttur "Útkast"

Sigurður á Barði barði

bogin Steina,

inn við hurð sig Varði varði

verkum meina.

154. Símon Dalaskáld hefur ort vísu þessa.

Skáld í landi frjáls og frí,

forðast andar grandið,

hjónaband ei þolir því

þetta vonda standið.

------------------------

Komið í dag. 

 

 

 

 

 

Rás 2 tímaskekkja.

Fann grein eftir mig frá því herransári 2010 i Velvakanda 9.febrúar. Mér finnst hún eiga rétt á sér í dag eins og fyrir 10 árum.

Þegar Rás 2 var stofnuð var það talið nauðsynlegt vegna þess að RÚV var bara eitt á markaðnum og talið var þörf á meiri fjölbreytni sérstaklega með tónlist (fyrir ungu kynslóðina.) Tel ég þá ákvörðun hafa verið rétta. Í dag er RÁS 2 með morgun-og síðdegisútvarp. Þess á milli er Poppland og svo einstakir þættir á kvöldin. Nú höfum við einkastöðvar með morgun-og síðdegisútvarpi og nóg af stöðvum með tónlist allan sólarhringinn. Til hvers þurfum við RÁS 2 í dag? Ef það er fyrir starfsfólkið á stöðinni,þá endilega haldið RÁS 2 áfram. Á sama tíma er verið að gagnrýna RÚV fyrir að taka auglýsingartekjur af einka stöðum. Eins og áður var sagt var RÁS 2 talin nauðsynleg á sínum tíma vegna skorts á fjölbreytni. Sú fjölbreytni er til staðar í dag. Hvers vegna þarf þá RÁS 2? Lokið RÁS 2 og lækkið þannig nefskattinn en best væri að taka hann af. Ég tel að RÚV eigi að halda sig eingöngu við "gömlu góðu Gufuna" þ.e.a.s. RÁS 1. En samt má hugsa sér að gera RÁS 2 að íþróttarás og samtengja hana RÁS 1 þegar ekki er verið að útvarpa kappleikjum. Stjórnmálamenn tala um að það sé nauðsynlegt að vekja sem mestan áhuga á íþróttum því það sé ein besta leiðin til að fyrirbyggja óreglu meðal ungmenna. Best væri þá að RÚV hætti sjónvarpsrekstri og seldi tæki og tól og jafnvel húsnæðið. "Ríkið" styrkti íslenskt efni með útboðum. Þá fengjum við mun meira af íslensku efni og ríkið sparaði milljónir, auk þess fengum við engan nefskatt.

----------------

Svona var það fyrir 10 árum. Ég held svo áfram með gamlar vísur síðar.

Gamlar vísur nr. 12

122. Einu sinni var Símon Dalaskáldi sem kallaður var gefin trefill og eitthvað fleira,gjöfina þakkaði hann með að senda gefanda vísur þessar á miða:

Leikur sjer við lítil börn

lukkan sem að styðji.

Hjer á Eyrarbakka Björn

Blöndal Guðmundsniðji.

123. Gjafmildur hann ætíð er

og æsku blóma gæddur.

Sjötta dagin Desenber

drengurinn er fæddur.

(innskot frá mér: Faðir minn var fæddur i "Húsinu" á Eyrarbakka og afi var þar kaupfél.stjóri eða faktor eins og það hét þá og þar sem ég á sama afmælisdag og Björn þessi sem var bróðir pabba þá fékk ég ættarnafnið.)

124. Til heimasæturnar:

Heimasætan hýr á lund

heldur kvik á fæti.

Hefur marga myrkra stund

mjer synt blíðulæti.

125. Guðm.Pjeturs og Aron Guðbrandsson áttu oft í illdeilum til (hans)Arons orti GP þessa:

Svo að endir okkar raus

að ofan í þig jeg skíti.

Neyð er að fara nestislaus

og nakin ofan í víti.

126. GP var "kendur" einu sinni þá kvað hann:

Eg gríp hvern guða veig

að gleðja mína sál

og titra við hvern teig

er tendrar hjartans bál.

127. Þessi er eftir sama:

Þótt heimurinn ríði af róstum

og reiði við örlaga dýs.

Að krjúpa að kvennabrjóstum

er karlmannsins paradís.

128. Lausavísa:

Lömb í haga leika sjer

lifna blóm í dölum

hátíð búin okkur er

inst í fjalla sölum.

129. Litlu lömbin leika sjer

ljóst um grænan haga,

þegar þau sjá að ekki er

úlfurinn þeim til baga.

130. Eitthverju sinni fóru fram kapphlaup fyrir vestan hjet annar beljakinn Skafti. Páll Ól. var þarna viðstaddur og var spurður hvernig hafi gengið til hann kvað:

Hvað er í frjettum? Skafti skall,

enn skall þó ekki á grúfu.

Það var mikið feiknarfall

hann flatti út stærðar þúfu.

131. Þetta er haft eftir Einari Sæmundsen:

Nú á jeg konu,nú á jeg strák

nú á jeg belju.

Þetta er alt í þarfir landsins

þetta er auður skógarmannsins.

132. Þorsteinn Erlingsson, segir:

Það er líkt og ylur í

ómi sumra braga,

mjer hefur hlýnað mest á því

marga kalda daga.

133. Eftir Bjarna Thorarensen:

Ekki er holt að hafa ból

hefðar upp á jökultindi,

af því þar er ekkert skjól

upp fyrir frosti, snjó nje vindi.

134. Einar Benediktsson, segir:

Leið er hál um urð og ál

uppi er stál við fætur bál

dult finst tál og dyrt finst þrjál

dygg skal sál og fast skal mál.

135. Matthías Jochumaaon segir:

Frú því á táp þitt og fjör

og frú því á sigur hins góða

ilskunnar stoltasta  stál

stenst ekki kærleikans egg.

136. Sami segir:

Hræðslu síst þótt heljar skaft

hrynji á flugum árum,

vakir lífsins eilíft afl

undir djúpum bárum.

137. Hjálmar Jónsson (Bólu Hjálmar)kveður svo:

Víða til þess vott jeg fann,

þótt venjist tíðar hinn

að guð á margan gimstein þann

er glóir í mannsorpinn.

-------------

Þetta læt ég duga núna. Held áfram næst þegar ég verð í sturði!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gamlar vísur nr. 11

112. Stika mása stori klás

stolin svásum vonum.

Ryðst á básin rauði ás

rænir krás frá honum.

113. Það vildi jeg væri komin kvurt

kannske eitthvað langt í burt.

Vantaði hvorki vott né þurt

svo væri aldrei til mín spurt.

114. Yfir kaldan Eyði-sand

einn um nótt jeg sveima.

Nú er horfið Norðurland

nú á jeg hvergi heima.

115. Nú er mjer á kinnum kalt

kuldinn bítur auði,

ekki finn jeg fje mitt alt

fjóra vartar sauði.

116. Löngum var jeg læknir minn,

lögfræðingur, prestur,

smiður, kongur, kennari,

kerra, plógur, hestur.

117. Undir væng í kletta kví

krummi nefi stingur.

Fossaniður eyrum í

allan dagin syngur. 

118. Mín er orðin veikuð von

vonin sem er dáin.

Því að Náhrafn Náhrafnsson

nöldrar við feiðar skjáin.

119. Einu sinni þá Guðm.Isleifsson sat á kamri sínum þá höfðu eitthverjir krakkar hent stein á kamarrúðuna og brotið hana. Fjellu þá glerbrot á Guðm. svo blæddi úr honum. Þá kvað Einar E. Sæmundsen:

Nálægt Regin mæta mjer

margir svívirðingar,

gefist vestar hafa hjer

holdsins glerneglingar.

120. Í nefið taka nú er mál

menn ei vaka lengur

heldur slaka hef jeg sál

hún til baka gengur.

121. Einar Sæm. bað mann um að botna vísupart þennan:

Burtu flæmist friðurinn

fyrða tæmist gaman.

Maðurinn svaraði:

Einar Sæm og Andskotinn

eru að klæmast saman.

---------------

Næst kemur Símon Dalaskáld við sögu ættinga mína og ýmislegt fleirra.

 

 

 

 

Gamlar vísur nr. 10

Jæja þá ætla ég að byrja á "seinni hálfleik".

100. Eiga vildi jeg Erlend prest

yfirsæng og kodda.

Væna kú og vakran hest

og vera frú í Odda.

101. Þorsteinn Gíslason, kveður svo við koppin sinn:

Þú er fríður breiður blár

og bjartar lyndir þinnar.

Þú ert víður heiður hár

sem hjartans óskir minnar.

102. Þessi vísa er eftir sama.(Eða Stgr.Th.)

Vor er indæl jeg það veit

óskar kveður raustin,

ekkert fegra á fold jeg leit

en fagurt kveld á haustin.

103. Maður sem kallaður var "Gosi" og átti heima fyrir norðan eignaðist einu sinni tvíbura þá var sagt:

Gosi átti Gosa von

með Gosu móðir.

En svo kom Gosi Gosason

og Gosa bróðir.

104. Lausavísur:

Jarpur skeiðar fljótur frár

finnur reiðar ljónið.

Snarpur leiðar gjótur gjár

glimur breiða frónið.

105. Fallegan fótin Skjóni ber

framan eftir hlíðunum

af góðum var hann gefin mjer

gaman er að ríða honum.

106. Á Eyrarb.voru smíðaðir 2 "motorbátar" og sama dag og þeir voru á sjó settir gifti sig maður að nafni Símon á Gamla-Hrauni. Þá kvað Guðm.Bóksali Guðmundsson:

Sama dag og Simba gaf

Sjera Gísli meyju.

Eyrbekkingar íttu á haf

Öðlingi og Freyju.

107. Og þessa líka:

Eru komin út á lón

yngissveinn og meyja.

Una þar sem egtu hjón 

Öðlingur og Feyja.

108. Sigurður Breiðfjörð kveður þannig:

Ástin hefur hýra brá 

en hendur sundur leitar.

Ein er mjúk en önnur sár

en þó báðar heitar.

109. R vísa:

Argur borar ungur urg

argur kargur meðan sarg.

Færar lurgur fjargur durg

fargast margur garðs við starg.

110. Maður fjell af hestbaki hann kvað:

Ég hlaut að stauta blauta braut

skrikkjótt nokkuð gekk.

Hún þaut og hnaut í laut

hnikk með rikk í skrokkin laut fjekk.

111. Einu sinni voru veitt verðlaun fyrir að botna vísnpart þennan:(Ólafur Briem)

Er til grafar komu kurl 

kappar landsins átu snarl.

Svarið var. Eftir þúsund ára nurl

ægði þeim að launa jarl.

-----------------------

Komið núna.

 

Gamlar vísur nr. 9

87. Mikið er jeg minni enn guð

máski það geri syndin.

Á átta dögum alsköpuð

er nú kirkju grindin.

88. Akunn gála. (Sigfús snikkari)

Eg er ei nema skaft og skott

skrautlega búin stundum.

Engri skepnum geri gott

geng í lið með hundum.

89. Það því veldur að jeg er

einn í nótt að sveima,

(heiptar)eiddi mjer

að jeg dveldi heima.

90. Þessi vísa er eftir Freistein Gunnarsson.

Samviska ber merki þess

sem maður hefur gjört.

Mín var áður móalótt

en mína er hún svört.

(P J)

91. Aldrei skaltu rjúpur elta

upp um heiðar.

Heima eru götur greiðar

og gott að fara á lóm-veiðar.

92. Margur sá er dansar dátt

um dimmar nætur.

Daginn eftir dapur grætur

og dregist með ólund seinast á fætur.

93. Einhverju sinni kom út kvæði eða bragur undir dulnefni og ætluðu margir að væri eftir Grím Tomsen. Það kvað Páll Ólafsson:

Ekki er þetta eftir Grím

eða hvernig spirðu.

Það er miklu míkra rím

en meistaraljóðin stirðu.

94. Guðm.Pjetursson orti vísu þessa til Guðm.Arons:

Aron sjútir ódaun hlands

orðin tík af vífni manns,

úr eidurdreggjum illa Brands

óska maður Suðurlands.

95. Lausavísur:

Ekkert framar eikur mjer

yndislegar stundir.

En lesa Þorstein ljóðakver (=Erlingssonar)

og bíða Svönu um grundir. 

96. Guðmundur með glerhattinn

gengur fyrir kapmanninn,

rífur sundur reikninginn 

(rækals)ljóti (þrasararinn).

97. Þessi er eftir Pál Ólafsson:

Illa fengin auður þinn

áður en líkur nösum.

Aftur týnir Andskotinn

upp úr þínum vösum.

98. Lausavísur:

Þó að stundum svíði sár

og svelli kapp í blóði,

verður sjerhvert æfi ár

eign í sparisjóði. 

99. Gott er að eiga gæðin flest,

góða jörð og sauðfje mest,

góða konu og góðan prest 

góða kú og vænan hest

-------

Næst byrja ég á vísu nr. 100

 

 

 

 

Gamlar vísur nr. 8

76. Ekki veit jeg eftir hvern hestavísa þessi er. (Páll Guðmundsson):

Sjeð hef jeg Apal fáka fremst

frísa gepa yða.

Ef að skapið í hann kemst

er sem hrapi skriða.

77. Maður nokkur sem var þunglyndur orti þessa um veröldina:

Leiðist mjer heimsins lasta brellur

leiðist mjer heimi að lifa í

lífið er eintómt smellirí.

78. Vísa þessi var ort í mollu veðri. (Jónas Hallgrímsson):

Veðrið er hvorki vott nje gott
varla kalt og ekki heitt.

Það er hvorki þurt nje vott

þar er svo sem ekki neitt.

79. Einar E. Sæmundsen, orti vísu þessa dag nokkurn og skrifaði hana á kamardyr í "Heklu" sem æfinlega stóð upp á víða gátt:

Inn um þessar opnu dyr

allir meiga líta.

Verið hingað velkomnir

sem viljið fá að skíta.

80. Ekki veit jeg um höfund að þessari vísu:

Ingibjörg er aftanbrött

en örmjó framan.

Skildi ekki meiga skera hana sundur

og skeita saman. 

81. Kapphlaup höfðu verið háð á íþróttavellinum í Reykjavík og þar um ort þessi vísa:

Hundskinsrófa og haframjel

hlupu í einum spretti,

gjarðarjárn af gömlum sel

og gleraugu af ketti.

81. (aftur 81 innsk. Sig. I. B. Guðm.)

Kristinn Jónsson Í Winnipig orti vísu þessa ekki veit jeg um aðdrifin að henni:

Alt er hirt og alt er birt

ekkert hlje á leirburði.

Kveður (mi..) stundum stirt

Stefan G. í (Kringlumasi)

82. Vísa þessi er eftir sama:

Rjúfðu sunna sorta sky

sýn því kunnir skýna,

kystu á munnin hlyr og hly

hana Gunnu mína.

83. Vísur þessar eru eftir ókunna höfunda. (Guðm.bóksali Ebakka):

Nítján stiga nú er frost

mæðir krumma tetur.

Hlítur að bíða harðan kost

höðingin í vetur.

84. Hafði stút úr heilum hnút

hugði sút að stilla.

Sat í hnút og saup á kút

synda príkan illa.

85. Þó slípist hestur, slitni gjörð

(slettunni) ekki kvíddu.

Hugsaði hvorki um himin nje jörð

haltu þjer fast og ríddu.

86. Það má segja um þennan mann

það er spiltur sonur.

Upp að mitti elskar hann

allar vinnukonur. 

 

 

 

Gamlar vísur nr. 7

63. Um mann að nafni Pjetur orti hann:

Veit jeg Pjetur verri í bráð

virðist sómamaður,

en ef betur að er gáð

er hann góðhjartaður.

64. Gyðingur nokkur seldi hest þar fyrir vestan. Hesturinn var mjög slæmur af hrekkjum við skepnur og menn. Um hann kvað Kristinn:

Klárinn illa kristin var

uni kreddum skeitti ei Lúterskar

eðli sjált í æðum bar

eins og flestir Gyðingar.

65. Vísa þessi var ort í Ameríku? við þingkosningar,er hún um Englending? er bauð sig þar fram:

Stjórnarpingjan keirð var kring

að kaupa (óskingan) almenning

og senda á þing með sívirðing

sálarringan vesta hring.

66. Guðm. Pjetursson orti vísu þessa til Sveins járnsmiðs:

Gefur mörgum Sveinki sár

sínum bögum meður.

Kveður betur flestum frá

fannaslóðir treður.

67. Þessi vísa er eftir mann er bjó í Langholti í Hrunamannahreppi:

Minn þó Sokki brúki brokk

burt hann lokka trega.

Fram úr nokkrum fákar flokk

fer hann þokka lega. 

68. Páll Ólafsson, kvað vísu þessa við mann er stóð úti og hjelt á börðum harðfiski í hendinni:

Á hlaðinu maður hreikin er

heimskur apla kálfur.

Heldur á því í hendi sjer

sem hann ætti að vera sjálfur.

69. Sami kveður svo um vetur:

Gluggar frjósa, gleri á

grefur rósu vetur

falda ljósu fjollin há

fátt sjer hrósa betur.

70. Vatnsendar-Rósa kveður þannig til manns:

Þó að kali heitur hver

hylji dali jökull ber,

steinar tali og alt hvað er

aldrei skal ég gleyma þjer.

71. Sama orti vísu þessa:

Man eg okkar fyrri fund

forn þó ástin rjeni.

Nú er eins og hundur hund

hitti á tófu greni.

72. Einar E. Sæmundssen, fór einu sinni að Kollaðarnesi ásamt fleiri ungum mönnum þá sagði hann: 

Fröken Halla hjer fær snjalla drengi

til að sjalla og spauga við

sparar valla gamanið.

73. Drengur 12 ára misti föður sinn, var hann þá spurður að hvoru megin hann hjeldi að faðir sinn væri. Þá svarar snáði:

Í himnaríki er hópur stór

í helvíti er þó fleira.

Í hvorn staðin hann föður minn fór

það fáið þið seinna að heyra.

74. Einar Benidiksson hefur ort vísu þessa:

Falla tímans voldug verk

valla falleg baga.

Snjalla ríman stuðla sterk

stendur alla daga. 

75. Eiríkur Einarsson, frá Hæli kveður svo:

Það endar verst sem birjar best

og byggt er í flestum vonum.

Svo er með prest og svikin hest

og sannast best á konum.

-------

Komið núna. Meira síðar.