Gamlar vísur nr. 11

112. Stika mása stori klás

stolin svásum vonum.

Ryðst á básin rauði ás

rænir krás frá honum.

113. Það vildi jeg væri komin kvurt

kannske eitthvað langt í burt.

Vantaði hvorki vott né þurt

svo væri aldrei til mín spurt.

114. Yfir kaldan Eyði-sand

einn um nótt jeg sveima.

Nú er horfið Norðurland

nú á jeg hvergi heima.

115. Nú er mjer á kinnum kalt

kuldinn bítur auði,

ekki finn jeg fje mitt alt

fjóra vartar sauði.

116. Löngum var jeg læknir minn,

lögfræðingur, prestur,

smiður, kongur, kennari,

kerra, plógur, hestur.

117. Undir væng í kletta kví

krummi nefi stingur.

Fossaniður eyrum í

allan dagin syngur. 

118. Mín er orðin veikuð von

vonin sem er dáin.

Því að Náhrafn Náhrafnsson

nöldrar við feiðar skjáin.

119. Einu sinni þá Guðm.Isleifsson sat á kamri sínum þá höfðu eitthverjir krakkar hent stein á kamarrúðuna og brotið hana. Fjellu þá glerbrot á Guðm. svo blæddi úr honum. Þá kvað Einar E. Sæmundsen:

Nálægt Regin mæta mjer

margir svívirðingar,

gefist vestar hafa hjer

holdsins glerneglingar.

120. Í nefið taka nú er mál

menn ei vaka lengur

heldur slaka hef jeg sál

hún til baka gengur.

121. Einar Sæm. bað mann um að botna vísupart þennan:

Burtu flæmist friðurinn

fyrða tæmist gaman.

Maðurinn svaraði:

Einar Sæm og Andskotinn

eru að klæmast saman.

---------------

Næst kemur Símon Dalaskáld við sögu ættinga mína og ýmislegt fleirra.