Gamlar vísur nr. 12

122. Einu sinni var Símon Dalaskáldi sem kallaður var gefin trefill og eitthvað fleira,gjöfina þakkaði hann með að senda gefanda vísur þessar á miða:

Leikur sjer við lítil börn

lukkan sem að styðji.

Hjer á Eyrarbakka Björn

Blöndal Guðmundsniðji.

123. Gjafmildur hann ætíð er

og æsku blóma gæddur.

Sjötta dagin Desenber

drengurinn er fæddur.

(innskot frá mér: Faðir minn var fæddur i "Húsinu" á Eyrarbakka og afi var þar kaupfél.stjóri eða faktor eins og það hét þá og þar sem ég á sama afmælisdag og Björn þessi sem var bróðir pabba þá fékk ég ættarnafnið.)

124. Til heimasæturnar:

Heimasætan hýr á lund

heldur kvik á fæti.

Hefur marga myrkra stund

mjer synt blíðulæti.

125. Guðm.Pjeturs og Aron Guðbrandsson áttu oft í illdeilum til (hans)Arons orti GP þessa:

Svo að endir okkar raus

að ofan í þig jeg skíti.

Neyð er að fara nestislaus

og nakin ofan í víti.

126. GP var "kendur" einu sinni þá kvað hann:

Eg gríp hvern guða veig

að gleðja mína sál

og titra við hvern teig

er tendrar hjartans bál.

127. Þessi er eftir sama:

Þótt heimurinn ríði af róstum

og reiði við örlaga dýs.

Að krjúpa að kvennabrjóstum

er karlmannsins paradís.

128. Lausavísa:

Lömb í haga leika sjer

lifna blóm í dölum

hátíð búin okkur er

inst í fjalla sölum.

129. Litlu lömbin leika sjer

ljóst um grænan haga,

þegar þau sjá að ekki er

úlfurinn þeim til baga.

130. Eitthverju sinni fóru fram kapphlaup fyrir vestan hjet annar beljakinn Skafti. Páll Ól. var þarna viðstaddur og var spurður hvernig hafi gengið til hann kvað:

Hvað er í frjettum? Skafti skall,

enn skall þó ekki á grúfu.

Það var mikið feiknarfall

hann flatti út stærðar þúfu.

131. Þetta er haft eftir Einari Sæmundsen:

Nú á jeg konu,nú á jeg strák

nú á jeg belju.

Þetta er alt í þarfir landsins

þetta er auður skógarmannsins.

132. Þorsteinn Erlingsson, segir:

Það er líkt og ylur í

ómi sumra braga,

mjer hefur hlýnað mest á því

marga kalda daga.

133. Eftir Bjarna Thorarensen:

Ekki er holt að hafa ból

hefðar upp á jökultindi,

af því þar er ekkert skjól

upp fyrir frosti, snjó nje vindi.

134. Einar Benediktsson, segir:

Leið er hál um urð og ál

uppi er stál við fætur bál

dult finst tál og dyrt finst þrjál

dygg skal sál og fast skal mál.

135. Matthías Jochumaaon segir:

Frú því á táp þitt og fjör

og frú því á sigur hins góða

ilskunnar stoltasta  stál

stenst ekki kærleikans egg.

136. Sami segir:

Hræðslu síst þótt heljar skaft

hrynji á flugum árum,

vakir lífsins eilíft afl

undir djúpum bárum.

137. Hjálmar Jónsson (Bólu Hjálmar)kveður svo:

Víða til þess vott jeg fann,

þótt venjist tíðar hinn

að guð á margan gimstein þann

er glóir í mannsorpinn.

-------------

Þetta læt ég duga núna. Held áfram næst þegar ég verð í sturði!!