Gamlar vísur nr. 17

200. Eftir eitthvern Guðm. glosi.

Rennir kylja kalin svörð

kennir ylja líf á jörð

fannir hylja hóla og börð

hrannir bylja stritt um fjörð.

201. Gömul.

Eitthverntíma ef jeg ræ

eitthverntíma kemur logn

eitthverntíma út á sæ

eitthverntíma fæ jeg hrogn.

202. Einar Sæm, kemst svo að orði:

Við skulum bera höfuð hátt

hvað sem aðrir segja

og leika okkur ljett og dátt

í ljúfum faðmi meyja.

203. Gömu.

Brennivín er blessað hnoss

brennivínið gleður,

brennivínið bætir oss

brennivínið seður.

204. Jón blindi kveður:

Það er líf í þrautinni

það kíf mykjandi,

það út rífur þunglyndi

þar er líf og andi.

205. Eftir Bjarna Jónsson frá Vogi.

Skáldið kneifði koníakk

á koníakki skáldið sprakk,

til himins sálin fór á flakk

en fjandinn henni í vasan stakk.

206. Magnús Ólafsson.

Um blekbittuna börðust þeir

með býsna miklu pati.

Vont er þegar vilja tveir

vera í sama gati.

207. Sagt er að Jónas Hallgrímsson, hafi ort vísu þessa þegar hann var átta ára.

Mál er í fjósið, finst mjer langt

fæ jeg ekki ofan í mig.

Æ æ, lífið er svo svangt

enginn jetur sjalfan sig.

208. Vatnsenda Rósa kvað við mann sem var tvílofaður stúlku með skarð í vörinni.

Það er feil á þinni mey

þunnur ála bála

að hún heilar hefur ei

hurðir mála skála.

209. Baldvin Halldrórsson kvað við mann, sem var að skoða hest sinn.

Farður hægt með folan þinn,

hann fæstum reynist þægur,

hann er eins og heimurinn

hrekkjóttur og slægur.

210. Halldór Sæmundsson, Húnvetningur, orti vísu þess. Var hann að vinna hjá vinnuhörðum bónda, lagðist til svefns. Þegar hann kom spurði bóndi hver hann hafi verið. Svarið var.

Ég var að hvíla líkam lúinn

langa eftir vöku nótt.

Jörðin hafði beð mjer búinn

blundað gat jegvært og rótt.

211. Gömul staka.

Ég má bera hallan haus

horfin gleðistundin.

Mjer var sæmra að lifa laus

ljótt er að vera bundin.

212. Slettubönd Jón Sighvatsson, Vestfirðingur.

Skellur nýjar fjöllin fá 

fyllist rosa bláin,

fellur skyja-ullin á

illa frosin stráin.

213. Kveðið eftir "Svart" vasapela sem brotnaði. Rögnvaldur Þórðarson, Húnvetningur.

Svartar veigar vöku bál

vonar-snauðum minni,

bjartra teiga saknar sál

sæl í minningunni.

214. Eignuð Jóni Ásgeirssyni, Þingeyrum.

Ekki skal það ógna mjer

þótt ólgi á slaðurs túnum,

ljetta og glaða lund jeg ber,

læt því vaða á súðum.

215. Til Guðm.Loftssonar frá H.S.B.

Óskin sú er upphafs máls,

er jeg besta þekki,

leggi þjer gæfan hönd um háls

en hengi þig samt ekki. 

216. Kveðið þegar Amerísku herskipin lægu hjer í sumar 1924. Eftir H.S.B.

Úr bannlandinu einu í annað

hinn Ameríski silgdi her,

hvern undrar það, að auga fullur 

þar innanborðs var maður hver.

217. Þrælsmerkið.

Heimskan fyllir galin glóp

góðri hilli vikinn.

Ef þú ei fyllir þræta hóp

þá er jeg illa svikinn.

218. Angri sáru yfir sær

allar taugar lífsins,

en sje jeg tárin silfurskær

svífa um augu vífsins.

219. Vatnsenda Rósa.

Engin lái öðrum frekt,

einar þó nái falla,

hvar einn gái að sinni sekt,

syndir þjáir alla.

220. Mjer er lundin þung og þver,

þráinn bundin trega

en Bakkus stundum bætir mjer

bölið undarlega. 

---------------

20 vísur í dag. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Athugasemdir

[Jóhann Elíasson, 13.4.2020 kl. 18:14]

Þarna eru mörg gullkornin og góðar leiðbeiningar fyrir þá sem eru ekki alveg á "réttri" leið.....